อ.เฉลิมชัย เผยตอนนี้เลอกวาดภาพแล้ ขี่มอเตอร์ไซค์ท่องเที่ยวกับลูกศิษย์ ส่วนวัดร่องขุ่น ก็ปล่อยให้มีการจัดการดูแลกันไปเอง ไม่ได้ยุ่งแล้ว ออกกำลังกายเพื่อให้ออกไปขับรถได้ และทำใจพร้อมเมื่อถึงบั้นปลายชีวิต ไม่ทำงานแล้ว
วันที่ 22 ก.ย.65 เวลาประมาณ 18.00 น. เฟซบุ๊กส่วนตัวของ “นรินทร ทามาส” ลูกศิษย์คนสนิทของอาจารย์เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ วัย 68 ปี ศิลปินแห่งชาติชาวเชียงราย ซึ่งเป็นผู้สร้างวัดร่องขุ่น ต.ป่าอ้อดอนชัย จ.เชียงราย ได้โพสคลิปอาจารย์เฉลิมชัย ออกมาพูดคุยหลังจากที่มีหลายคนถามว่าอาจารย์ไม่วาดรูปแล้วหรือ เห็นขับมอเตอร์ไซค์ท่องเที่ยว
โดยอาจารย์เฉลิมชัยได้กล่าวในคลิปว่า ” สำหรับคนที่ถามก็คงจะเป็นอย่างนั้นแต่สำหรับตนแล้วถือว่ารู้จักพอและตนไม่ชอบการวาดภาพแบบเอาจริงเอาจังหรือซีเรียสมากเกินไปไปจนวันตาย เพราะที่ผ่านมาถือว่าผมได้ทำมามากแล้วและตอนนี้ตนไม่ทำแล้ว อยากพักผ่อนและอยากใช้ชีวิตที่มีความสุขก่อนที่จะเสียชีวิต ปล่อยวางทั้งหมดโดยตั้งแต่อายุได้ 55 ปีก็เริ่มเบางาน ต่อมาเมื่ออายุถึง 60 ปีก็เริ่มปล่อยวางมากขึ้น โดยเฉพาะการสร้างสรรค์ผลงานที่วัดร่องขุ่นอันยิ่งใหญ่ก็เริ่มปล่อยวางลงอีก เมื่ออายุถึง 65 ปีก็ปล่อยทิ้งเลย ปัจจุบันวัดร่องขุ้นก็มีการบริหารงานกันเองได้แล้ว เพราะทุกอย่างถือว่าสำเร็จแล้ว ผมมีหน้าที่เหลืออย่างเดียวคือท่องเที่ยวเพื่อหาความสุขเพราะพอแล้วทุกอย่างโดยได้บอกกับภรรยาและลูกว่าตนพอแล้วและให้ลูกพึ่งตนเองโดยตนไม่เติมเงินให้อีกแล้ว
ชีวิตของแต่ละคนต้องแสวงหาความสุขของตัวเองขณะที่ตนมีความปราถนาตั้งแต่ยังเด็กว่าหากมีอายุไปถึง 65 ปี และยังมีชีวิตอยู่ก็จะท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ อย่างเดียวเพื่อพักผ่อนตามที่ตัวเองชอบ ซึ่งก็คือการขับขี่มอเตอร์ไซค์ท่องเที่ยวพร้อมกับลูกศิษย์ลูกหาที่ชื่นชอบการขับขี่ ด้วยกัน แล้วจากนั้นก็ป่วยตายไป เพราะไม่มีอะไรอีกแล้ว ชีวิตออกกำลังกายให้แข็งแรงเพื่อจะได้ขับขี่ได้ และมีการนั่งสมาธิภาวนาเพื่อให้จิตใจยอมรับกับทุกเรื่องและสิ่งที่จะเกิดขึ้นในวันข้างหน้าซึ่งก็คือความตาย โดยทุกอยางยินดีกับทุกอย่างแล้วก็ท่องเที่ยวไป ใช้ชีวิตที่เป็นอิสรภาพ ยามแก่เฒ่ามาเราพร้อมทุกอย่างจึงเที่ยวไปเรื่อยๆ แล้วตาย ส่วนวาดรูปก็วาดเล่นๆ เพลินๆ วาดเล่นๆ น่ะพักผ่อนสนุกๆ กับสิ่งที่ตัวเองรักและชอบแค่นั้นแหละ ไม่เอาอะไรมาก ชีวิตก็มีแค่นี้ครับ ผมไม่อยากเห็นชีวิตตัวเองเหมือนชีวิตคนอื่น ทำงานๆๆ หาเงินให้ลูก ให้หลานจนตัวเองล้มป่วยแล้วตายไปโดยไม่มีชีวิตที่ได้ท่องเที่ยวและมีชีวิตที่ได้พักผ่อน ผมได้เลือกแล้วว่าจะมีชีวิตเช่นนี้เลือกทางแห่งความสุขยามแก่แล้วก็ตาย
