วันที่ 3 กุมภาพันธ์ 2565 ผู้สื่อข่าวรายงานว่าได้มีชาวบ้าน ต่างพากันเก็บดอกงิ้วที่กำลังร่วงหล่นใต้โคนต้นตามริมถนนสายบ้านศาลา-ดอกคำใต้ อ.เมือง พะเยาและตามเรือกสวน ตามป่า ทั่ว จ.พะเยา เพื่อนำไปประกอบอาหารและขาย เพราะถือว่า เป็นของหายาก 1 ปีจะมีเพียงหนึ่งครั้งเท่านั้นตามฤดูกาลของดอกงิ้วบานสะพรั่งด้วยสีแสดสดสวยเมื่อร่วงชาวบ้านจะพากันเก็บดอกงิ้วนำไปแปรรูปประกอบอาหารและขายกก.80-100บาทและที่ดอกงิ้วขึ้นชื่อความอร่อยเมื่อนำไปใส่น้ำขนมจีนน้ำเงี้ยว หรือขนมเส้นน้ำเงี้ยว สุดยอดของความอร่อยของดอกงิ้วกับขนมจีนน้ำเงี้ยว ของคนล้านนาที่มีแต่โบราณจนถึงปัจจุบัน.
สำหรับดอกงิ้วนำไปประกอบอาหารได้หลากหลายชนิดและที่นิยมที่สุดคือนำไปใส่น้ำเงี้ยวหรือน้ำขนมจีนน้ำเงี้ยวหรือขนมเส้นน้ำเงี้ยว ซึ่งจะทำให้มีรสชาติอร่อยนอกนั้นจะนำไปใส่เป็นประเภทแกงผักหรือแกงแค และแกงชนิดต่างๆที่ใส่ดอกงิ้วเพื่อเป็นการเพิ่มรสชาติความอร่อยอย่างหนึ่งที่ชาวล้านนา มักจะนำดอกงิ้ว ที่ผ่านการ เก็บ และตากแห้งแล้วนำมาประกอบอาหาร และขายได้ราคาเพราะ 1 ปีจะมีเพียง 1 ครั้งเท่านั้นของฤดูกาลที่ดอกงิ้วบาน เมื่อร่วงแล้วชาวบ้านจะพากันเก็บตากไว้ และขายสร้างรายได้อีกทางหนึ่งดังกล่าว.
